.png)
Begin deze maand kondigde de KLM aan dat het zou gaan vliegen naar Zanzibar en daarmee het aantal bestemmingen in Tanzania zou vergroten. De Oost-Afrikaanse natie, met zijn prachtige Serengeti National Park, onderwater paradijsjes en cultureel erfgoed, zorgt voor een veelbelovende vakantiebestemming. Lufthansa heeft onlangs aangekondigd dat ook zij vanaf volgende zomer naar Zanzibar gaan vliegen. Nu de zakelijke vliegreizen zijn afgenomen, richten grote luchtvaartmaatschappijen hun aandacht op verder weg gelegen zonbestemmingen, meldt ‘luchtvaartnieuws.nl’.
Een respondent op de nieuwswebsite was enthousiast en beweerde dat er veel vraag is naar Tanzaniaanse bestemmingen vanwege hun relatieve veiligheid en de ideale plek om ‘alle coronaherrie van zich af te schudden’. De vluchten naar Tanzania zijn inderdaad hervat omdat het land naar verluidt vrij rustig is als het gaat om beperkende maatregelen. De vraag is echter waarom Tanzania zó veilig is?
Nul gevallen in Tanzania In juni 2020 verklaarde president Magufuli van Tanzania dat zijn land verlost was van het coronavirus. Scholen zijn heropend en er zijn niet meer dan nul gemelde gevallen in Tanzania.
'Het coronavirus was een duivel die de aanwezigheid van God niet kon overleven’ - Tanzaniaanse president Magufuli.
Magufuli, die drie jaar geleden aan de macht kwam, reageerde snel op de eerste bevestigde Covid-19-gevallen in maart. Scholen waren gesloten en de openbare mobiliteit was beperkt. Volgens de gegevens van de WHO waren er binnen een maand geen nieuwe gevallen gemeld. Je kunt je afvragen hoe dat Ãœberhauptmogelijk is, vooral gezien het feit dat Buurlanden als Kenia, Oeganda en Mozambique opnieuw een toename van het aantal gevallen zien. Als er geen virus is, zijn er geen regels die moeten worden toegepast om het virus te beheersen. Dit betekent dat men vrij is om te reizen, vrij is om in groepen samen te komen en vrij is om grote evenementen in het hele land te organiseren. Toch heeft buurland Kenia in mei zijn grens met Tanzania gesloten vanwege zorgen over het coronavirus.
John Magufuli attends a ceremony marking the country's 58th independence anniversary in 2019. Photographer: Stringer/AFP via Getty Images -Bloomberg
Tanzania is niet de enige
Een opvallend vergelijkbare situatie heeft zich voorgedaan in het aangrenzende land Burundi. De president van Burundi is vermoedelijk overleden aan het coronavirus nadat overheidsfunctionarissen de ernst ervan maandenlang hadden ontkend. De Burundese regering heeft niet alleen massale bijeenkomsten zoals religieuze diensten toegestaan, maar zelfs aangemoedigd. Het Tanzaniaanse geval moet hier echter worden benadrukt, gezien de verandering in leiderschap. Magufuli, die in 2015 werd bestempeld als ‘man van het volk’, heeft de strijd tegen corruptie op zich genomen. Na de bijnaam ‘de bulldozer’ te hebben gekregen, lijkt het erop dat hij onvermijdelijk een afwijkende mening heeft ontwikkeld over tegenstrijdige opvattingen. Het blijkt dat de daadkracht van Magufuli resulteert in een toenemende angst onder Tanzaniaanse gezondheidswerkers en journalisten om zich uit te spreken over het coronavirus. Met andere woorden, Tanzania, een lang-bevochten democratisch ontwikkelde natie, glijdt langzaam af richting autoritarisme.
Wat kan hieruit worden geleerd?
Als we eerdere patronen in autoritaire ontwikkeling begrijpen, weten we dat autoritaire leiders niet gesteld zijn op vrijheid van meningsuiting of pers. De termijn van de president is inmiddels gekarakteriseerd door zich te richten op de politieke oppositie van het land, beperkingen op vrijheidsrechten, de arrestatie of intimidatie van journalisten en de opschorting van onafhankelijke media. Volgens Reporters Without Borders, een organisatie die de toenemende censuurin Tanzania volgt,is het land sinds 2016 een ongekende 53 plaatsen in de jaarlijkse World Press Freedom Index gezakt.
Dus wat zegt dit ons? Overwegend is het vrij veilig om aan te nemen dat de ‘opmerkelijke prestatie’ van nul nieuwe Covid-19-gevallen sinds mei, in het land onjuist of overdreven is. Ten tweede, aangezien de bevolking vrij is om rond te zwerven en zich te verzamelen, kruipt het virus hoogstwaarschijnlijk weer door het land. Ten slotte maakt de afname van onafhankelijk nieuws, en het idee dat kritiek op de regering nu het risico van gevangenschap met zich mee draagt, het steeds moeilijker om de realiteit te doorgronden die ‘de bulldozer’ weigert onder ogen te zien.
De onbekende aantallen en de onbekende lokalisatie van besmettingsclusters maken Tanzania tot een steeds riskantere bestemming.
Auteur: Bob Rehorst
Bob Rehorst is een Global Security Analist bij Dyami. Met een achtergrond in antropologie en conflictanalyse specialiseert hij zich in patroonherkenning en mondiale crisissen.